Hallo Joep,
Wij, Ruud, Leida en onze hond Beau zijn de eigenaren van Camping la Plaine in de Aveyron in Frankrijk. De winter is voor ons de tijd om zelf op vakantie te kunnen gaan, maar dan wil je ook een beetje goed weer hebben en de hond moet ook mee kunnen. Als echte kampeerders vonden we het met de tent wat te gek, maar met een camper moest kunnen. Zo kwamen wij bij Joeps Camperverhuur terecht. Hieronder ons (foto)verslag van een schitterende rondreis door het zuiden van Spanje.:
Wij hebben om verschillende redenen geen gebruik gemaakt van de optie om te vliegen en door Joep te worden afgehaald op het vliegveld van Malaga. Onze hond moest mee, we hebben in de buurt van Alicante vrienden en familie bezocht en vanuit Zuid-Frankrijk is het 2500 km minder ver rijden als vanuit Nederland. Zaterdagmiddag 3 januari kwamen we met prachtig weer aan bij Joeps Camperverhuur waar we door Joep en Antoinette en hun honden hartelijk werden ontvangen. Op het terrein hebben we, na een heerlijke maaltijd, direct in “onze” camper Laurina kunnen slapen. Na een heerlijk ontbijt, aangeboden door Joep en Antoinette, begon op zondagmorgen dan uiteindelijk onze reis. De eerste dag via een prachtige route naar Ronda.
Ronda is direct een van de hoogtepunten, een stad die in tweeën gedeeld wordt door een diepe kloof, de Tajo met de Rio Guadalevín. De Puente Nuevo een 100 m hoge brug verbindt de beide stadsdelen. Verder is Ronda een stadje om heerlijk in te “verdwalen”. De camping ligt op loopafstand van het centrum en is een mooi uitgangspunt voor een rondreis. Dinsdags zijn we dan ook gaan toeren en dat is soms een hele klus met de camper door de smalle straatjes in de dorpen en over de bergweggetjes, waar je niet zomaar kunt stoppen. Gelukkig is het nergens echt druk. Zeker de moeite waard is het Moorse witte stadje Setenil de las Bodegas met de woningen in de rotsen.
Na Ronda en omgeving gaan we richting kust en wel naar Tarifa, zuidelijker dan Gibraltar. Tarifa zelf vonden we niet bijzonder, maar de reis er naar toe was mooi. Zo ook het brede strand westelijk van Tarifa. Een eldorado voor de surfers. En veel dichter bij het strand kom je niet met de camper.
We gaan weer landinwaarts en wel via Vejer de la Frontera naar Arcos de la Frontera. Beide behoren tot de mooiste witte dorpen van Andalusië, maar wij vonden ze iets te groot en daarmee te druk. We hadden tijdens onze rondreis vanuit Ronda al mooiere dorpjes gezien. Maar met mooi weer door de smalle straatjes slenteren is altijd wel leuk. Net als de ontmoetingen met de bewoners.
Nu, na vijf dagen toeren weten we al dat we nooit alle bezienswaardigheden van Andalusië kunnen zien. We moeten gaan kiezen en schrappen Jerez de la Frontera en Sevilla uit ons programma. Weer twee steden en dat is voor de hond ook niet prettig. We gaan naar El Rocio, een stadje in de delta van de Guadalquivir, dat alleen maar zandstraten heeft. Het stadje ligt midden in een van de grootste natuurparken van Spanje. Leuk, je waant je in een autoloos tijdperk, al rijden die er natuurlijk wel.
Vanuit El Rocio gaan we naar het noorden richting Extremadura. Zoals gezegd geen Sevilla, maar we gaan puur voor het landschap en de mooie routes. Via de Sierra Morena komen we in Penarroya- Pueblonuevo een nietszeggend stadje waar toevallig een mooie camperplek is bij een oud vrouwtje.Cordoba, we kunnen niet alle steden links laten liggen en het Mezquita wilden we echt zien. De camping in Cordoba leek ons wel gemakkelijk, maar is een afrader. Veel te duur, onvriendelijk en slecht. Cordoba zelf (ooit de grootste stad ter wereld)is echter wel de moeite van een bezoek waard.
Baeza en Ubeda, twee renaissancestadjes tussen de olijven. Baeza vonden we niets, daar een vieze fabriek stinkende rook precies over het stadje liet waaien, maar Ubeda is een leuk klein stadje met enkele mooie gebouwen en een prachtig uitzicht. Daarna doorgereden naar Freila, waar we aan het Embalse del Negratin onverwacht een prachtige camping vonden. Staat in geen enkele gids.Terug naar de kust en wel naar San José in het natuurpark Gabo de Gata. Maar eerst naar het “Wilde Westen”. Vlakbij Tabernas liggen nog enkele decordorpjes waar vroeger verschillende westerns zijn opgenomen. In dit woestijnlandschap, het droogste stuk van Spanje zijn we een dag extra gebleven.
We gaan de bergen weer in en wel de Sierra Nevada. Aan de zuidkant ligt een hele mooie route door de Alpujarras. Ruige bergen afgewisseld met witte stadjes. In twee dagen rijden we naar Granada met een stop in Trevélez, op 1650 meter het hoogstgelegen dorp van Spanje. Schitterende natuur. Granada, we verblijven drie nachten op de camping in La Zubia, een voorstadje van Granada. De bus stopt voor de camping en brengt je in een kwartiertje naar het centrum. Ideaal, maar de hond mag niet in de bus dus die moest steeds in de camper blijven. Het weer is wat veranderd en met regen is ook Granada niet leuk. De Moorse wijk, Albaicin en de dag erna met beter weer het Alhambra bekeken. Zeker het Alhambra is een must als je in de buurt van Granada bent. Erg druk in de zomer.
We wilden de bergen weer in na deze dagen in de grote stad. Tussen Granada en Malaga ligt een ruig berggebied. Dit gebi ed de Axarquia wordt gekenmerkt door ruige bergen, witte dorpjes en wijnstokken. Op weg er naar toe nog prachtig weer, maar tijdens de lunch sloeg het helemaal om. Het begon te miezeren en dat betekende dat het boven de 800 meter ging sneeuwen. Wij hadden geen zin om met slecht, koud weer op hoogte te overnachten en zijn door zeer slecht weer afgezakt naar Benajarafe aan de kust. Verschrikkelijk lelijk gebied met veel kassen en een smal druk strand.
De volgende dag was het weer gelukkig weer wat beter en zijn we weer landinwaarts getrokken. Een camping gevonden in Humilladero om de volgende dag dicht bij het El Torcal te zitten. Het natuurpark Torcal de Antequera is een woest berglandschap met rotsformaties die op steengeworden monsters lijken. Op ruim 1300 meter hoogte is een prachtige wandeling te maken. Het belooft wat met de verse sneeuw. Er schijnen hier 600 verschillende plantensoorten en heel veel dieren voor te komen. Toen we aankwamen werd het mistig, maar gelukkig kwam de zon zo af en toe even door waardoor het er direct vriendelijker uitzag. Een prachtig, maar heel mysterieus gebied.
Na de wandeling zijn we doorgereden naar El Chorro, een paradijs voor klimmers. Er schijnen meer dan 2000 klimroutes te zijn langs de steile rotsformaties. Tevens heb je hier de Caminito del Rey, een 3 km. lang pad van hout en beton langs de rotswanden. Na renovatie gaat het deze zomer waarschijnlijk weer open voor het publiek. De camping Finca la Campana is zeker de moeite waard.
De laatste dag van de rondreis is aangebroken. We gaan op het gemak via een prachtige route terug naar Joep. Een uitzichtpunt vlak bij El Chorro en een rondje langs de stuwmeren. De dammen van drie grote meren liggen vlak bij elkaar. Verder komen we bij toeval nog langs het stadje, Alozaina.
Ook na drie weken toeren werden we weer hartelijk ontvangen door Joep en Antoinette. We zijn weer lekker gaan eten en hebben de nacht gewoon weer in de camper op het terrein doorgebracht. Ruim 2000 kilometer hebben we door het mooie Andalusië gereden. Over het algemeen zijn de wegen redelijk goed, maar laat de bewegwijzering wel eens wat te wensen over. Zorg voor goede kaarten en verdiep je vooraf in de te rijden route. Zeker op de smalle bergwegen kun je niet zomaar keren als je verkeerd gereden bent. Het is ook aan te raden vooraf te plannen wat je wel en wat je niet wilt zien. Andalusië is te groot om alles in een vakantie te bekijken. Voor ons zeker een reden nog eens terug te komen.
Hartelijke groeten
Ruud Roozendaal, Leida Vaandering en Beau
Klik hier om dit reisverslag met FOTOS in pdf te zien.